Kao bomba je odjeknula vijest da je Ambasada SAD
pozvala vlasti RS, kao i crkvene vlasti, da ne grade crkvu u Budaku koja bi
bila blizu (?!) Memorijalnog centra u Potočarima kod Srebrenice. Moralizatori
su nadali dreku kako je to neprihvatljivo jer to znači grubo miješanje jedne
države u interne stvari druge države.
To, međutim, jednostavno nije istina. BiH, a pogotovo
njen srpski dio, je kolonijalni protektorat Zapada. Tu okupacione vlasti mogu
da rade što hoće. Mogu da beskonačno bombardiraju taj prostor osiromašenim
uranijumom, da prouzrokuju kolateralne štete, to jest da neplanirano ubijaju
dodatno stanovništvo, da demoniziraju, ucjenjuju, da razvlašćuju njene
demokratski izabrane predstavnike, uključujući i predsjednike njenih entiteta i
tome slično. To je sve normalno i spada u osnovne ljudske slobode i u humanitarno
pravo „Velikog brata“.
Ono što moralizatorski bukači nisu shvatili je mnogo
dublje naravi. Ambasada svjetskog lučonoše je implicite ukazala na mnogo
značajniju stvar, i tu je neophodno poznavanje Aristotelove deduktivne logike.
Naime, Srbi su počinili genocid nad Bošnjacima, zbog čega ovi posljednji
opravdano smatraju da su Srbi genocidan narod, a RS genocidna tvorevina. A čim
je to tako, onda je i duhovna podloga srpskog naroda također genocidna. Drugim
riječima, pravoslavna crkva je ta koja je, suštinski, u osnovi srpske
genocidnosti. I zbog toga, materijalni oblik te genocidnosti, to jest srpski
pravoslavni hram, za kojeg bi neupućeni rekli da, kao vjerski objekt, nema
nikakve veze sa genocidnim činom pojedinaca, ta pravoslavna crkva u blizini Memorijalnog
centra je direktna uvrjeda za tamo pokopane žrtve genocida.
To je, dakle, prava poruka Ambasade. Jedino u čemu je
ona pogriješila, to je što nije precizno označila parametar unutar kojeg ništa
što spada u srpsku duhovnost ne smije da se sagradi.
